Avner Gil‘adi’nin İslam’da Çocukluğun Tarihi kitabı konuyu sistematik tarama ve analiz faaliyeti neticesinde müstakbel araştırmacıların işini önemli ölçüde kolaylaştıracak bir kılavuz eser niteliğinde.

İslam’da Çocukluğun Tarihi, İslam’da çocukluk tarihinin hâlâ emekleme çağında olması ve bu araştırmanın, alandaki neredeyse ilk adımları atması, kitabı iddialı kılan en önemli unsurlardan biri. Yazar, daha önce çocukluk tarihi bağlamında değerlendirilmemiş olan daha çok geleneksel İslami ilimlerin alanına girdiği düşünülen olayları ve konuları, dışarıdan bakan bir gözlemci olarak akademik bir çerçeveye oturtmayı amaçlıyor. Bunu yaparak bir anlamda gelecekteki muhtemel karşılaştırmalı analizler için de bir kapı aralıyor ve araştırmacılar için yol gösteriyor.

Kitapta, İslam medeniyetinin tarihsel gelişimi ile çocuk yetiştirme yöntemleri arasında doğal bir bağ olduğu ortaya konuluyor, İslam coğrafyasının farklı bölgelerinin farklı gelişmişlik düzeyleriyle bu bölgelerdeki farklı çocuk yetiştirme pratikleri arasında bir ilişki kurulabileceği gösteriliyor. İslam coğrafyasının diğer bölgelerinden daha gelişmiş olmasını, çocukların aldığı eğitimdeki niteliksel farklılıklara dayandırıldığı aktarılıyor.

Bu noktada, İslam’da Çocukluğu Tarihi’ni önemli ve değerli kılan, yazarın geniş bir külliyat içerisinde kapsamlı bir tarama yaparak dağınık hâlde bulunan kayıtları belirli bir sistematik dahilinde bir araya getirerek, odağına çocukluğu alan bir çalışmayı ortaya koymuş olması. Kitap konuyu bütün yönleriyle ele alma iddiasında değil ancak bu sistematik tarama ve analiz faaliyeti neticesinde müstakbel araştırmacıların işini önemli ölçüde kolaylaştıracak bir kılavuz eser niteliğinde.